معلم کاشف

یکی از اصولی که دانش‌آموزان مقطع ابتدایی باید بیاموزند، توانایی تطبیق و ارتباط آموخته‌های کلاس‌های درسی با دنیای واقعی است.

وظیفه‌ی آموزش صحیح مهارت‌های اجتماعی و کسب و کار، یکی از وظایف معلم‌ها است. با توجه به رشد سریع تکنولوژی، اصولی نظیر کارآفرینی، نوآوری، حل مسئله و تفکر نقادانه، مواردی هستند که در مقطع ابتدایی و اوایل دوره متوسطه باید به دانش‌آموزان آموخت.

سرچشمه کارآفرینی و ریشه‌های آن را باید در کجا جست؛ ژنتیک، محیط، و یا برای مثال فرهنگ خانواده؟ تصور بسیاری چنین است که افراد از شکم مادر خود کارآفرین زاده می‌شوند، چرا که کارآفرینان دارای خصوصیاتی هستند که افراد عادی از آن بی‌بهره‌اند. اما شواهد حاکی از آن است که روحیه کارآفرینی بر بستر ارز‌ش‌های فرهنگی و خانوادگی و از بدو کودکی شکل می‌گیرد.

پدر و مادر و معلمان گرامی،

کار آفرینی به عنوان واحدهای درسی در بسیاری از رشته‌ها تدریس می‌شود. درگوشه و کنار دنیا مؤسسات و مراکزی وجود دارند که طی دوره‌هایی مهارت‌های کارآفرینی را به دیگران می‌آموزند.

بسیاری از نظریه پردازان معتقدند که اصول و مبانی کارآفرینی باید در رده‌های سنی پایین‌تر آموزش داده شود تا هرگاه فرد به سن جوانی رسید این آموزش‌ها نمود بیرونی پیدا کند و در زمان درست فرد را تبدیل به یک کارآفرین کند. در برخی موارد کارآفرینان را همانند مدیران تربیت کرده و آموزش می‌دهند در صورتی که این دو کاملاً از هم متمایزند. مدیر به دنبال اجراست اما یک کارآفرین همواره به دنبال ایده‌های نو و خلاقانه است.

آنچه در مدارس کارآفرینی به عنوان شعار مطرح می‌شود این است که “ مشکلات یک فرصت هستند“.

بهترین راه این است که خطراتی را که در کمین بچه‌هاست با زبانی قابل فهم برای آنها توضیح داد و بلافاصله روش‌های پیشگیری از این خطرات را هم به آنها آموزش داد .

آموختن روش‌های محافظت از خود، شاید مهم‌ترین کاری باشد که والدین برای فرزندان‌شان انجام می‌دهند؛ حتی مهم‌تر از فراهم کردن خورد و خوراک و پوشاک مناسب....

البته همین‌ مهم‌ترین وظیفه، سخت‌ترین هم هست؛ چون اگر قرار باشد همه خطرات پیرامون کودک را به او توضیح بدهید، این کار آثار روانی نامطلوبی به جا می‌گذارد. در واقع کودک دیگر به هیچ چیز و هیچ کس اعتماد نخواهد داشت و یک احساس اضطراب و ترس همیشگی، با او همراه خواهد بود اما اگر از گفتن این خطرات صرف‌نظر کنید، باز هم این کارتان عواقب خاص خودش را خواهد داشت.

به گفته کارشناسان و روان شناسان ، در چنین مواردی باید خیلی حساب شده و منطقی با بچه‌ها صحبت کرد.. هیچ‌گاه نباید برای هوشیار کردن کودکان قصه‌های ترسناک برای آنها تعریف کرد چون این داستان‌ها بچه‌ها را در وحشت و اضطراب رها می‌کند و هیچ راه‌حلی به آنها یاد نمی‌دهد. در این خصوص می‌توان به 10 مهارت مهمی که پدران و مادران وظیفه دارند به فرزند خود آموزش بدهند، اشاره کرد.

دیشب در حال خواندن کتاب «Illusion of Entrepreneurship» بودم که تحقیقاتی در خصوص کارآفرینی را در آمریکا و برخی کشورهای دیگر ارائه کرده بود.

برایم جالب بود تقریباً تمام مطالبی که من در یادداشتهای خودم در مورد کارآفرینان ایرانی داشتم، در تحقیقات اسکات شین هم آمده بود. احساس کردم شاید زمان آن رسیده باشد که بررسی‌های خودم را – نه به عنوان یک تحقیق علمی به معنای دانشگاهی آن، بلکه به عنوان جمع بندی گفتگو با تعداد زیادی از مدیران کارآفرین این کشور – در قالب ده نکته در حوزه کارآفرینی در اینجا ارائه کنم:

خلاقیت  در آموزش خلاقیت به دانش آموزان مفهومی پیچیده و در برگیرنده ابعاد مختلف علمی، فرهنگی، سازمانی و فردی است. اگر بخواهند در جامعه ای این مفهوم توسعه یابد و به شکلی پایدار تحقق یابد باید در درجه اول شرایط علمی، فرهنگی، سازمانی و فردی آن را به وجود آورند…

اگر شرایط لازم و مناسب علمی فراهم نیاید هر نوع کوشش از نظر کیفیت و محتوا بی نتیجه خواهد ماند. همچنین اگر نتوانیم شرایط فرهنگی و سازمانی تحقق و توسعه خلاقیت را ایجاد کنیم هر چه بکوشیم و توان علمی خود را افزایش دهیم باز هم نمی توانیم به توسعه ای پایدار دست پیدا کنیم.

ویژگی ها یا ویژگی کارآفرینان موفق آن ها را از افراد دیگر متمایز می کند. این که آیا کارآفرینان “زاده” می‌شوند یا “ساخته” می‌شوند؟” یکی از پرسش‌های همیشگی است و علت مطرح شدنش این است که برخی از مردم فکر می‌کنند برای کارآفرین شدن باید فرد خاصی باشیم یا روش جادویی خاصی را بلد باشیم. کارآفرین بودن کار چندان شاقی نیست.